Engelands (2)

Gisteren was ik met Floris de school binnengelopen, nadat Nina met haar klas al naar binnen was gegaan. Normaal gaan Floris en ik dan een beetje voetballen of zo, maar nu moesten we even op zoek naar een verloren jas. En de bak "lost and found" staat ergens beneden in een hal in het schoolgebouw. Halverwege op de trap, schalde er echter opeens een lied door luidsprekers in het hele gebouw. Verrast bleven Floris en ik stilstaan. Toen we rondkeken, bleken er nog veel meer kinderen verrast! Overal in de gang stonden kleine groepjes kinderen stil. Was dit het werk vanTi-Ta-Tovenaar? We luisterden stil en opeens galmde het luid en duidelijk door de gangen: "car kie kamijn lorians and free"1). En toen wisten we het! De schooldag wordt begonnen met het zingen van het Canadese volkslied! Daarom stonden de kinderen stil. En wij ook, per ongeluk. Via Wikipedia toch maar eens op gezocht wat de Canadezen nu precies zingen. Behalve de Engelse versie is er trouwens ook een Franse versie van het volkslied. Voor de Quebecois uiteraard.

1) zie vorige blog Engelands

O Canada!
Our home and native land!
True patriot love in all thy sons command.
With glowing hearts we see thee rise,
The True North strong and free!
From far and wide, O Canada,
We stand on guard for thee. - o canada we stant on car for thee
God keep our land glorious and free! - car kie kamijn lorians and free
O Canada, we stand on guard for thee.
O Canada, we stand on guard for thee

Engelands

Ik heb eerder geschreven over de verwarring van het leren van twee talen. Vandaag, na bijna 3 maanden Canada, was Nina me in het Nederlands een verhaal aan het vertellen tot ze stokte. Dat ging zo: "we hebben op school bepaalde numbers, eh.., numbers. ...eehh... pap, hoe heten "numbers" ook alweer in het Nederlands ?". Hmm, ze gaat het Nederlands toch niet verleren. ;

Een paar weken geleden begon Nina aan tafel een Engels liedje te zingen, dat ik pas na een paar strofen hekende, vooral aan de melodie. Ik was namelijk juist naar een ijshockey-wedstrijd geweest (de Torontonian Maple Leafs tegen de Amerikaanse Philadelphia Phillies) met Laurens, een Rotterdamse collega van Sylvia. We kregen voor de start van de wedstrijd, geheel volgens gebruik, maar liefst twee volksliederen te horen. Nina bevestigde dat ze elke dag keurig met de hele klas het Canadese volkslied zingt. Vervolgens ben ik dus ook maar met het Wilhelmus begonnen. In haar laatste email aan haar oude klas, met wie ze al een paar keer heeft gecorrespondeerd, legt ze uit waar het Canadese volkslied volgens haar over gaat. Dat ging zo: "o canada we stant on car for thee. car kie kamijn lorians and free." dat is een stukje van het vokslied van canada. bye! groeten van nina Als ze hier geen indruk meemaakt...

Schrijver!

Gisteren las ik de laatste reacties op mijn blog. Veel zijn dat er nog niet, maar het blijkt dan ook moeilijk te zijn om een reactie te geven. Ik moet nog eens uitzoeken hoe dat zit. Als je een eigen blog hebt, of een google-account, dan gaat het geloof ik wel. Er stond een leuke reactie tussen van kastelke. Die naam kwam me niet bekend voor en het fotootje dat ik erbij kon opzoeken gaf geen uitsluitsel. Waarschijnlijk een collega van Sylvia uit Rotterdam of Leuven die ik nog niet ken. 's Avonds bleek Sylvia kastelke echter ook niet te kennen!? En dat was een mooi moment. Immers, familie, (voetbal)vrienden, collega's, buren en de Tarcisiusschool in Rotterdam zullen deze blog deels lezen uit interesse in ons gezin, maar ook deels om daarmee te voorkomen dat ze bij onze terugkeer ellenlange verhalen moeten aanhoren over hoe leuk het wel niet was. " Ik heb je blog gevolgd.", volstaat dan. Maar dat geldt niet voor kastelke. In dat onmetelijke wijde web, heeft ze mijn blog gevonden en gelezen en een reactie gegeven! Wie had dat gedacht? Haar wellicht achteloze daad heeft echter verregaande consequenties: ik ben schrijver geworden. "Hans Timmermans, rijksambtenaar EN schrijver". Om schrijver te zijn moet je m.i. namelijk vrijwillig publiek hebben en wel in een minimale omvang van 1. Aan beide voorwaarden is nu voldaan. Dank kastelke!

De druk neemt wel gelijk toe. Ik moet nu aan een oeuvre gaan werken. En waarschijnlijk komen er ook signeersessies en Canadese vertalingen enzo. En je komt natuurlijk in televisiespelletjes en wat trek je dan aan (ik volg de Europese mode al een paar maanden niet meer!). En moet er niet ook een fanclub of iets dergelijks worden opgericht? En moet ik dat dan doen? En wat wordt de rol van kastelke daarin? Het wordt een gekkenhuis.

Ben wel bang dat ik volgend jaar vanwege ons verblijf in Toronto mijn eerste Boekenbal in Nederland moet laten schieten....

ps Joris, misschien kun jij mij hierover advies geven?

Stof-zorgen

Toen we net het huis in Toronto betrokken, zijn we snel naar de plaatselijke IKEA gegaan om wat nieuwe spullen aan te schaffen. Onder andere een kleine stofzuiger van een eurootje of 30. Na de gestoffeerde trap daar 1 keer mee te hebben gereinigd, bleek dit helaas een overbodige aanschaf. Ergens in de kelder, achter een eerder nog ongeopende deur, troffen we een meterslange slang aan. Daar ging een lampje branden. Het kon geen toeval zijn dat de gaten in de muur die we op elke verdieping hadden aangetroffen een vergelijkbare diameter hadden als de stofzuigerslang. En jawel, hoor, slang erin en gelijk een stevig zuiggeluid (ook op alle verdiepingen). En het zuigt heerlijk zo'n centraal systeem. Je wordt gewoon een ander mens. En het leukste is natuurlijk om te proberen tijdens het zuigen de slang een woord te laten maken. Po en dodo zijn goed te doen, maar je telt waarschijnlijk pas echt mee in deze nieuw sport als je je achternaam kunt spellen.

Na een paar weken woordspelletjes begon mij echter een onbehaaglijk gevoel te bekruipen. Eerst kon ik het niet goed te duiden, maar op een gegeven moment, halverwege het woord stoom, wist ik het opeens: Waar blijft al dat stof???? Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het ergens boven ons huis weer over Toronto wordt uitgestort. Misschien wordt het rechtsreeks afgevoerd naar de CAT ( Centrale Afzuiginstallatie Toronto), zodat het stof niet in een aparte stofcontainer aan de straat hoeft te worden gezet. Of anders wordt het wellicht gebruikt om spouwmuren mee op te vullen ter verdere voorbereiding op de strenge winter. Vanmiddag maar eens kijken of een moeder van een klasgenootje van Nina of Floris ook geïnteresseerd is in stof en de verwerking daarvan..