Engelands

Ik heb eerder geschreven over de verwarring van het leren van twee talen. Vandaag, na bijna 3 maanden Canada, was Nina me in het Nederlands een verhaal aan het vertellen tot ze stokte. Dat ging zo: "we hebben op school bepaalde numbers, eh.., numbers. ...eehh... pap, hoe heten "numbers" ook alweer in het Nederlands ?". Hmm, ze gaat het Nederlands toch niet verleren. ;

Een paar weken geleden begon Nina aan tafel een Engels liedje te zingen, dat ik pas na een paar strofen hekende, vooral aan de melodie. Ik was namelijk juist naar een ijshockey-wedstrijd geweest (de Torontonian Maple Leafs tegen de Amerikaanse Philadelphia Phillies) met Laurens, een Rotterdamse collega van Sylvia. We kregen voor de start van de wedstrijd, geheel volgens gebruik, maar liefst twee volksliederen te horen. Nina bevestigde dat ze elke dag keurig met de hele klas het Canadese volkslied zingt. Vervolgens ben ik dus ook maar met het Wilhelmus begonnen. In haar laatste email aan haar oude klas, met wie ze al een paar keer heeft gecorrespondeerd, legt ze uit waar het Canadese volkslied volgens haar over gaat. Dat ging zo: "o canada we stant on car for thee. car kie kamijn lorians and free." dat is een stukje van het vokslied van canada. bye! groeten van nina Als ze hier geen indruk meemaakt...