Stof-zorgen

Toen we net het huis in Toronto betrokken, zijn we snel naar de plaatselijke IKEA gegaan om wat nieuwe spullen aan te schaffen. Onder andere een kleine stofzuiger van een eurootje of 30. Na de gestoffeerde trap daar 1 keer mee te hebben gereinigd, bleek dit helaas een overbodige aanschaf. Ergens in de kelder, achter een eerder nog ongeopende deur, troffen we een meterslange slang aan. Daar ging een lampje branden. Het kon geen toeval zijn dat de gaten in de muur die we op elke verdieping hadden aangetroffen een vergelijkbare diameter hadden als de stofzuigerslang. En jawel, hoor, slang erin en gelijk een stevig zuiggeluid (ook op alle verdiepingen). En het zuigt heerlijk zo'n centraal systeem. Je wordt gewoon een ander mens. En het leukste is natuurlijk om te proberen tijdens het zuigen de slang een woord te laten maken. Po en dodo zijn goed te doen, maar je telt waarschijnlijk pas echt mee in deze nieuw sport als je je achternaam kunt spellen.

Na een paar weken woordspelletjes begon mij echter een onbehaaglijk gevoel te bekruipen. Eerst kon ik het niet goed te duiden, maar op een gegeven moment, halverwege het woord stoom, wist ik het opeens: Waar blijft al dat stof???? Het lijkt me onwaarschijnlijk dat het ergens boven ons huis weer over Toronto wordt uitgestort. Misschien wordt het rechtsreeks afgevoerd naar de CAT ( Centrale Afzuiginstallatie Toronto), zodat het stof niet in een aparte stofcontainer aan de straat hoeft te worden gezet. Of anders wordt het wellicht gebruikt om spouwmuren mee op te vullen ter verdere voorbereiding op de strenge winter. Vanmiddag maar eens kijken of een moeder van een klasgenootje van Nina of Floris ook geïnteresseerd is in stof en de verwerking daarvan..